Spoor van optimisme
Verhalen uit het Oostelijk Havengebied in Amsterdam vormen de basis voor het eerste spoor van Museum Perron Oost. Verhalen van toen en nu, waarin aankomen, onderweg zijn en vertrekken centraal staan.
Universele verhalen van mensen die dromen nastreven
Gevestigd en aanstormend talent, bij voorkeur kunstenaars uit het gebied zelf, laat zich erdoor inspireren en bewerken de verhalen in fotografie, film, dans, theater, muziek, beeldende kunst, geluidsdocumentaire of combinaties daartussen. Het hele jaar door zijn er bewerkingen te zien op en in de omgeving van het monument. We werken vanuit het beeld van het perron als ontmoetingsplek van reizigers met een bestemming. Reizigers van toen, die met een verwachting over een spoor van optimisme naar het havengebied toe kwamen. En reizigers van nu, huidige bewoners en ondernemers, en de dromen die ze vandaag de dag proberen te verwerkelijken. De ‘reisverhalen’, oud en nieuw, zijn persoonlijke belevenissen, herinneringen, komedies en tragedies. Tegelijkertijd zijn het universele verhalen van mensen die dromen nastreven, voor buitenstaanders invoelbaar en spannend om naar te kijken en luisteren.
Ariane Hertzberger die er 25 jaar vroedvrouw was, ook ten tijde van de stadsnomaden. Of architect Jo Coenen die het masterplan voor het KNSM-eiland bedacht. Maar ook nieuwe bewoners. Ondernemers zoals instrumentenbouwer Ascan van der Westen, of Sophietje Winters, een negenjarig meisje dat het perron op de Cruquiusweg gebruikt als decor voor haar avonturen. Een derde onderzoekslijn loopt via bekende Nederlanders. Bewoner cabaretier Najib Amhali zou vanaf het perron een stand up kunnen doen, gebaseerd op een belevenis in de buurt. Ook kan een gesprek met Thomas Rosenboom, die in Publieke werken over het oude Oostelijk Havengebied schreef, aanleiding zijn voor een bewerking.
Ook inspiratie voor een uitgebreid programma bij zowel Museum Perron Oost als het Internationaal Instituut voor Geschiedenis zijn de migratie verhalen de verhalen van mensen op doorreis, zoals de Ranchi opvarenden.
Monique Duurvoort maakte geinspireert op onze bijzondere locatie en haar bijzondere afkomst een dansvoorstelling over de identiteit van de zwarte man, Buurtman!
Museum Perron Oost
Museum Perron Oost verzamelt zijn verhalen via verschillende wegen. Bijvoorbeeld via gebouwen die de tand des tijds hebben overleefd. Zoals het Lloyd Hotel met zijn geschiedenis van hotel, opvanghuis voor joodse vluchtelingen, gevangenis, jeugdgevangenis, broedplaats en nu weer hotel. Het verhalenrijke Quarantaine-gebouw, waar immigranten moesten blijven totdat ze Nederland in mochten, een plek nauw verbonden met onze koloniale en multiculturele geschiedenis.
Het perron zelf waarvandaan producten uit de Oost landinwaarts gingen, en waar vee voor de markt arriveerde, evenals wilde dieren van het Wereldcircus dat zijn voorstellingen in Carré speelde. We laten die locaties klinken in verhalen, maar ook in geluiden. Alsof de muren oren hebben. Een andere onderzoekslijn zijn opmerkelijke bewoners en ondernemers. Zoals de (misschien) langst woonachtige bewoner van het gebied, Henk Penseel, die als kind kattenkwaad uithaalde op een landje bij de veemarkt, die toen nog volop in bedrijf was. Muzikant Frans Ronday die prachtige verhalen kan vertellen over het Oostelijk Havengebied tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Rol van de Kunst
De buurt is van ons allemaal. Maar waar we overal in de wereld dynamiek waarnemen, is er op het niveau van de buurt soms stilstand. Bewoners kijken naar instanties die naar bewoners kijken. Kunst is naar onze mening dé manier om de boel er weer op gang te brengen.