Wie ben ik
Als je de oorlog hebt overleefd,
en een nieuwe tijd begint, hoe ga je dan verder?
Wanda Reisel leest een verhaal over haar familie, over identiteit en veerkracht. Met medewerking van Dirkje Houtman, Wim Straver (gitaar) en Ben van Gelder (saxofoon).
Holding an orange, a hand tells tales
Animated by words, images weave with one another
intertwining, pulling, altering each other.
A finger knots a meaning in one
Then drawing back, a loop starts to unravel.
A mouth repeats a gesture until a line is exhausted
leaving utterances void
yet, in the silence none of us is mute.
Tight-Lipped and Tongue-Tied is the final outcome from a three-week workshop through which a group of students of the first specialisation year from the Fine Arts department of the Gerrit Rietveld Academie, searched for traces of historical matter in contemporary practice and how those findings can be reconfigured into something new.
Dusty Writhing Group with:
Antonia Nannt
Boyan Montero
Clémence Hilaire
Emma Nantermoz-Benoit-Gonin
Suzanne Jensen
Jieun Kim
Jelle van Houten
Graphic Design by Victoria Langmann
Een dialoog – 24 maart om 17.00 uur , Cruquiusweg 11 in Amsterdam Oost.
Met Piet van de Kar en Iris Dik
Huis Museum
Exhibition of my personal collection – David Bernstein
Part of Heterotropics
4 September – 24 September 2016
Opening 4 September, 4-7pm
David Bernstein (b. 1988, San Antonio, Texas) is an artist based between Amsterdam and Brussels. He combines performance, sculpture, and writing to tell stories through objects.
Ik heb een superleuke middag gehad afgelopen zondag!
Dit is de beste en meest originele manier om het levenslied en de Nederlandse smartlappen te brengen. Een middag waar alles in zat maar vooral heel veel eigenheid, dit kun je gelukkig niet navertellen maar moet je beleven. Een voorstelling uit het hart, zonder opsmuk wat het levenslied erg veel recht doet in heel veel verschillende vormen. Ik hoop dat dit vaker wordt georganiseerd!
Heel veel succes en hopelijk tot een volgende keer!
Marathon van het Levenslied
Fotografie: Marten Koldijk
Lezing: Waarom huilen!
Fotografie : Marten Koldijk
In de thuiszorg I
ik op maandag bij de Koningin kwam, vond ik haar in tranen. Dat was te wijten aan de brandweercommandant.
“Dezelfde?” vroeg ik.
“Nee, het was een andere. Maar al even onbetrouwbaar.”
Ze snikte nog wat, en depte haar ogen met een theedoek. De brandweercommandant was, op de zaterdag daarvoor, met een ladderwagen gekomen, omdat ze de deur achter zich had dichtgetrokken terwijl de sleutel nog aan de kapstok hing. Gelukkig stond het raam open. Hij kon zo naar binnen stappen. Het was een keurige man, en heel vriendelijk. Ze had hem een kop koffie aangeboden en daar zou hij zeker voor gebleven zijn, als er niet een uitslaande brand was gemeld.
“Zullen we dat kopje koffie dan maar morgen doen?” had ze voorgesteld. En hij had niet nee gezegd. Maar de volgende dag was hij niet gekomen. “Ik brand van liefde en hij weet het niet,” zuchtte ze.
De ochtendzon kwam boven de daken uit en scheen naar binnen. “Kom”, zei ik. “Zullen we eerst even naar de markt gaan? Het is mooi weer en bovendien zijn de aardappels op.”
Ze droogde haar tranen, en begaf zich naar de hangkast. De keus viel op een blauwsatijnen jurk. Ze bedekte zich met een flinke laag poeder en vond toen een paar lakschoenen waar een groenig waas op lag. We poetsten er een beetje glans op. Maar de schoenen bleken te klein, en voor ’n ander soort voetje, zonder likdoorns of eksterogen; ze moest haar sloffen weer aantrekken.
Zo gingen we naar de markt. De kooplui waren bezig met het inrichten van hun kramen, maar bij onze nadering bukten ze zich om op de grond iets te zoeken dat ze maar niet konden vinden , of ze verstopten zich in hun auto’s.
“Ik ben de koningin van de liefde”, zei ze en nam een koninklijke houding aan. “Het gaat om de liefde”, riep ze, “niet om de sex”. Iedereen ging opzij, zodat zij ongehinderd voort kon schrijden. “Kijk, die visboer is toch zo verlegen. Maar dat trekt wel bij, als we elkaar wat beter kennen.”
De visboer was nergens te zien. Zijn vrouw stond alleen achter de kraam en riep: “O get! Heb je haar weer!”
“Die vrouw is jaloers”, zei de Koningin. Ze straalde. Ze was de brandweercommandant vergeten. We kwamen thuis met een zak aardappelen, een kip en een doos, waarin acht moorkoppen zaten. De volgende dag zou haar verjaardag zijn. Ik keek het na, op haar
ziekenfondskaart, en het bleek te kloppen. Ze was al opgewonden bij de gedachte aan het bezoek dat zou komen: haar zoon, met haar schoondochter, en haar drie kleinkinderen, die al groot waren maar toch nog klein genoeg om achterin de auto mee te rijden. Ik maakte het huis gereed voor de ontvangst, terwijl ze mij voorlas uit ‘de sterren spreken’ , en ‘briefgeheimen’ – voorzover het over de liefde ging.
Het was de volgende dag nog altijd stralend weer. Bovendien had ik, bij toeval, een ochtend vrij. Maar ik voelde me niet vrij. Er zaten stemmetjes in mijn hoofd, die luider werden naarmate ik de radio harder zette. Tegen een uur of elf had ik begrepen dat er niets aan te doen was: ik moest een bos bloemen kopen en naar de Koningin gaan.
Wat ik vreesde bleek waar te zijn: de zoon had afgezegd, en daarmee al het bezoek. Ik gaf haar een zoen, ik zette de bloemen in een vaas, en vroeg hoe oud ze was. Wie bij bejaarden werkt leert al snel om niet te vragen: “Hoe oud bent u?” want dan zijn ze allemaal drie-en-zestig behalve de enkeling die bewust op weg is naar de honderd; het geboortejaar moest ik altijd weten, want daar fantaseren ze niet over. Maar op die vrije dag vroeg ik gewoon hoe oud ze was, en ze zei stralend:
“Ik ben 84. En mijn hart is jong.”
“Als van een bakvis,” stemde ik in.
We namen elk twee moorkoppen. We spraken over de liefde, en over de lente, en over de liefde in de lente, nu en vroeger en in alle tijden. Intussen keek ik rond en zag dat alles wat ik gisteren op orde had gebracht alweer verslonst was. De kip lag op verwarming en lekte, met lichtrode druppels. Ik deed er niets aan. Ik was op visite. Pas op donderdag moest ik weer bij haar werken. Ik trof haar in vol ornaat, in groezelig satijn. Ze zei:”Ik ben toch zo gelukkig.”
“Dat is mooi”, zei ik en keek naar de kip, die niet meer lekte.
“Ik heb toch zo’n prachtige verjaardag gehad.”
Ik deed de koelkast open. Er stonden vier moorkoppen in.
“Wie was er dan nog meer?”
“Niemand. Maar jij was er toch!”
Aleida Leeuwenberg
Het onstaan van de haven.
Met de komst van de spoorwegen werd een haven aangelegd in dit gebied die in 1874 in gebruik werd genomen. Intussen waren de Oranjesluizen gebouwd die het open Y afsloten van de Zuiderzee en was het Noordzeekanaal gegraven. Het Y veranderde in het Afgesloten Y en de getijdewerking verdween. De Haven begon aan een stormachtige ontwikkeling. Er kwamen kades en loodsen langs de spoorlijn en ter bescherming tegen golfslag en wind werd rond 1890 een golfbreker aangelegd in het Y. Om aan de ruimtehonger van de scheepvaartmaarschappijen te voldoen werd deze golfbreker al rond de eeuwwisseling verbreed en zo ontstond het Y-eiland dat door een dam werd verbonden met de Rietlanden, zoals het gebied was gaan heten.
Rietlanden : fotografie Nico Spilt en kaart Oostelijk havengebied met sporen uit 1946
Veemarkt familie Pilat uit Friesland in het museum op bezoek gehad, allemaal neven . Ze zijn bezig met een boek over de veemarkten in Friesland.Veel overeenkomsten met de Amsterdamse veemarkt, vooral het gevoel van vrijheid. Hier luisteren ze naar de Amsterdamse veemarkt verhalen. Ondertussen valt er ook nog van alles te bekijken in het museum.
datum: 11 december 2015
Tijd: 20.00-21.30 uur
Plaats: de Meevaart, Balistraat 48 a te Amsterdam
Toegang is gratis. De tentoonstelling blijft in de Meevaart te bezoeken tot 11 maart 2016.
Tentoonstelling ( voor openingstijden zie Meevaart)
Deze tentoonstelling wil een beeld schetsen van de Joodse vereniging Rechouwous, die net als andere joodse verenigingen, stond voor een meer traditioneel Joods leven.
Behoud van eigen religie en cultuur stonden voorop.
In Amsterdam Oost zijn meer van dergelijke verenigingen geweest. Ze zijn terug te vinden in de Transvaalbuurt (Nachaliël bijvoorbeeld), de Watergraafsmeer en de Dapperbuurt.
De tentoonstelling belicht een aantal personen die een rol hebben gespeeld bij Rechouwous.
Centraal in de tentoonstelling staat het gezin van Pinehas (Piet) Gans. Zij woonden aan de Kramatweg waar Piet zijn drukkerij met boekwinkel had.
Lezing
In deze lezing bespreekt chroniqueur Frits Slicht de vereniging Rechouwous.
Over opkomst en ondergang, de krant en de invloed op het dagelijkse leven. Dit alles geïllustreerd met advertenties en foto’s.
–
22 augustus t/m 9 september Tentoonstelling van Rob van der Schoor en Jelle Kampen
Meat / Meat
Weest vruchtbaar en wordt talrijk en vervult de aarde. En de vrees en de schrik voor u zij over al het gedierte der aarde en over al het gevogelte des hemels.
( genesis10 vers 2 )
De lokatie van Museum Perron Oost naast het voormalige slachthuis inspireerde tot de titel van deze expositie Meat/Meet De ambivalente houding van de mens ten opzichte van de dierenwereld. Aan de ene kant de schoonheid van het dier an sich en de schoonheid van de innige relatie van mens en huisdier tegenover de onverschilligheid en wreedheid van dezelfde mens die deze fraaie creaturen slechts als vlees ziet. Deze ambiguïteit zal tot uiting komen in een esthetisch, sociaal en realistisch component.
Jelle Kampen toont beelden die de angst voor het eigen lichaam
(bloed, organen, vlees) verzachten en milder maken. het lichaam als
voertuig waarbij je niet onder de motorkap wilt kijken.
Rob van der Schoor laat naast een aantal objecten op het perron een aantal schilderwerken zien die de relatie tussen mens en dier op beeldende wijze tonen.
Het sociale aspect wordt ingevuld door Rob van der Schoor die op zaterdag 22 augustus vanaf 13 uur een openbare schilder-/ tekenles geeft aan de hand van stillevens van dierlijke producten op het perron. De resultaten zullen een onderdeel vormen van de opening.. Materiaal is in principe aanwezig maar er mag ook zelf materiaal meegenomen worden. Opgeven kan via rob@robvanderschoor.eu .
Jelle Kampen en Rob van der Schoor kennen elkaar van de Rietveld Academie en hebben in de loop der jaren diverse malen met elkaar geëxposeerd en deelgenomen in diverse projecten in binnen- en buitenland.
De expositie loopt van 22-8 t/m 9-9 2015
Opening met BBQ zaterdag 22 augustus van 16-19 uur
17 juli t/m 16 augustus tentoonstelling Zonder Toestemming van Sil Krol
31 mei t/m 31 juni Tentoonstelling Strange Tales van Maurice Bogaert
19 april t/m 21 mei : De geschiedenis van joodse vereniging Rechouwous
De kop van het Maandblad.- Bron: Rechouwous februari 1926. Tekening door David Querido!
Deze tentoonstelling, met veel beeld en ook ‘met geluid’, wil een beeld schetsen van het joodse verenigingsleven van de Indische Buurt. Het gaat om Rechouwous, die net als andere joodse verenigingen, stonden voor een meer traditioneel Joods leven. Behoud van eigen religie en cultuur stonden voorop.
In Amsterdam Oost zijn meer van dit soort verenigingen geweest. Ze zijn terug te vinden in de Transvaalbuurt (Nachaliël bijvoorbeeld), de Watergraafsmeer en de Dapperbuurt.
Het was misschien niet een heel grote groep, maar wel bijzonder. Het is ook bijna een vergeten groep. Want iedereen, velen in ieder geval, kennen de verhalen over: de betrokkenheid van de joodse bevolking in de vakbonden (de ANDB van de diamantbewerkers), de politiek (denk aan de vele actieve leden van de SDAP en de CPN) en bij de woningbouw (Alg. Woningbouw Ver. en het Bouwfonds van de Handwerkers Vriendenkring).
Maar ook deze groep heeft zijn rol gehad in het leven van de jaren dertig. Deze groep verdient aandacht.
De tentoonstelling belicht een aantal personen die een rol hebben gespeeld bij Rechouwous. Vier biografieën geven een beeld van hun leven en hun betrokkenheid bij de vereniging.
Centraal staat het gezin van Pinehas (Piet) Gans. Zij woonden aan de Kramatweg waar Piet zijn drukkerij met boekwinkel had.
15 maart t/m 12 april : Zorgeloos rollen
De vergrijzing slaat ook toe in het nog jonge Zeeburg: de eerste rollators zijn gesignaleerd. Met de vergrijzing komt ook de zorg om de zorg. Wie zorgt er voor de kwetsbare ouderen nu er zoveel zorgcentra en andere voorzieningen moeten sluiten? Zien we straks steeds meer verwarde ouderen met hun hele hebben en houden op hun rollator buiten lopen? Is de mantel der liefde voldoende of laten we in feite de oudere in zijn hemd staan? Kristien van der Kuil werkzaam in de zorg stelt in haar werk de begrippen vereenzaming, verkleining van de leefwereld en vergankelijkheid, soms zo tekenend voor het ouder worden, centraal. In museum perron oost zijn van haar lino’s, foto’s en schilderijen te zien.
Carne Vale 6 februari t/m 8 maart
Bas Peeters(*1962) is ruimtelijk vormgever. Hij maakt site-specific installaties voor de openbare ruimte. Zijn werk onderscheidt zich in verrassende esthetische beelden die iets wezenlijks over het gebied, de sociale context en zijn geschiedenis vertellen. De unieke plaatsgebonden atmosfeer, de zogenaamde ‘Genius Loci’, wordt op die manier versterkt.
Licht is de rode draad in zijn werk. De kracht ligt in de eenvoud ; met minimale middelen creëert hij indringende ervaringen. Geen eenduidige boodschappen, maar multi-interpretabele dromen die de ruimte meer inhoud en diepte geven.
Momenteel doet Bas Peeters een onderzoek naar lichtgebruik in het Oostelijk Havengebied waarbij hij een aantal locaties transformeert met licht en projecties.
Museum Perron Oost een onderdeel van het monument van Joep van Lieshout, een prachtige metafoor voor het gebied: Het perron als plek van aankomen, onderweg zijn en vertrekken.
Bas Peeters wil een link leggen tussen de verhalen en plaatjes over de veemarkt/ abattoirterrein en de vleesconsumptie van tegenwoordig.
De titel wordt Carne Vale: Latijn voor vaarwel vlees met een knipoog naar de carnavalsperiode in het zuiden waar hij vandaan komt.
Eerder maakte hij al een werk met dezelfde naam op het stadhuis van Venlo.
Curator Petros Panagiotis Orfanos met zijn eigen weekprogramma.
27 oktober t/m 31 oktober
Agam Andreas 4 t/m 23 oktober
KNSM vaarders, krakers en woonpioniers: het Oostelijk Havengebied in transitie tentoonstelling (door Pronkzucht)
5 t/m 30 september
Eyestalkers Front 404
19 t/m 31 augustus
Overzees
1 t/m 17 augustus en 6 september
Moon and Snake – 18 juli t/m 1 augustus 2014
Sayaka Motani is een beeldend kunstenares uit Japan, wiens installaties de bewuste en onbewuste indrukken van alledag representeren. Haar tentoonstelling ‘Moon and Snake’ is van 18 juli tot 1 augustus in Museum Perron Oost te zien. Sayaka duikt voor de tentoonstelling in de geschiedenis van het Oostelijk Havengebied in Amsterdam, en neemt ons mee op haar spannende reis van Sicilië naar Perron Oost.
Waarom Sicilië? Sayaka’s vertrekpunt is de Amphitrite beeldenfontein op het KNSM eiland, niet ver van Museum Perron Oost. Het standbeeld deed haar denken aan Scylla het zeemonster, en daardoor aan Scilla in Sicilië, waarvan gezegd wordt dat het zeemonster er uit de rotsen tevoorschijn kwam.
Ooit kwamen passagiers aan op Perron Oost om te migreren naar een ver land, op zoek naar een nieuw leven. De tentoonstelling ‘Moon and Snake’ dient als verslag van Sayaka’s eigen reis en vormt ook de laatste bestemming, zoals Perron Oost vroeger het eindpunt was voor producten van over de hele wereld.
Sayaka’s performance is een live reisverslag. Ze gebruikt beelden, geluiden en objecten die ze tijdens haar reis verzamelde, en voegt daar ter plekke elementen aan toe. Zo neemt ze ons mee van Sicilië terug naar Perron Oost.
Counter Clockwise – 11 tot 17 juli 2014
Rietveldstudente Roos Breeuwer toont tussen 11 en 17 juli ‘Counter Clockwise’. In deze expositie staat haar videokunst centraal, onder andere met videoportretten van buurtbewoners. Hoe verandert tijd de mens en zijn omgeving? Wat is jouw beeld van tijd?
“Wanneer het straatbeeld voorbij trekt vormt het lichaam de beweging.
Ik beweeg, ik verander, ik tel de woorden, ik tel de tonen, ik vergeet de tijd.”
Het museum is tijdens deze expositie van alle kanten interessant door de video-installatie die constant in beweging is. ‘Counter Clockwise’ gaat de dialoog aan met de bezoeker en onderzoekt het alomvattende concept tijd. Ook buiten openingstijden is de video-installatie te bekijken door de ramen van het museum.
Vernissage
Op vrijdag 11 juli opent de expositie om 17.00 uur met gesprekken, drankjes en hapjes. Je bent van harte uitgenodigd!
Openingtijden:
Zaterdag en zondag: 11:00 uur — 13:00 uur
Woensdag: 14:00 uur — 16:00 uur
Performances:
Op zondag 13 juli om 13.00 uur zie je een heuse ‘Square Dance’: een dans op het ritme van de metronoom in de vorm van een vierkant. De dans komt ook in de video-installatie in het museum. De dans wordt uitgevoerd door Leonie Kuiper, het kostuum is gemaakt door Tessel Bruhl en geïnspireerd op de beweging van een vis.
Op woensdag 16 juli zie je vanaf 19.30 uur een performance van Sunghun Kim & Petros Panagiotis Orfanos, die zich laten inspireren door de definities in taal en de manier waarop taal tijd aanduidt.
Your Eye in the Museum
14 juni – 6 juli 2014
Het project Your eye in the museum van Edwin Reinold en Fred Tabois geeft je de kans om jouw oog of dat van iemand anders te vereeuwigen in Museum Perron Oost. Als jouw oog voorbijkomt op één van de monitoren in het museum, herkent jouw partner/vriend/kennis het dan wel? En herken jij het oog van een ander?
Voor dit project konden portretten ingezonden worden die afwisselend op monitors in het museum getoond werden. De ingestuurde ogen, neuzen en monden vormden zo een nieuw gezicht; een nieuwe persoonlijkheid.
Het project loopt online door, klik hier voor de website.
————–
Fotostudio Socrates (door Piet van de Kar)
12 mei t/m 12 juni 2014
Fotostudio Socrates is een tijdelijke studio waar mensen uit de omgeving een portret kunnen laten maken.
De studio is ingericht als werkplaats van Socrates, vol met filosofische objecten en rariteiten. Mensen wordt gevraagd het meest dierbare- bijzondere uit hun leven mee te nemen en dit te tonen in de studio. Van deze ontmoeting en dialoog wordt een portret gemaakt. Alle portretten komen in het museum te hangen en laten zo bijzondere herinneringen en belevingen van mensen zien. Fotografie brengt mensen met elkaar in gesprek. Piets passie gaat naar mensen die een tipje van hun sluier willen oplichten. De uitdaging is zichtbaar maken van datgene wat je eerst niet ziet. Vragen over schoonheid, geluk, verlies en toekomst stukjes te beantwoorden door fotografie.
————
Tentoonstelling Kolenverhalen in het krijt van Tinus Holthuis
19 april – 9 mei
Trailer ” Kolenverhalen in het krijt”
Verhaal kolenpikkers 4 mei
Armoede, honger en angst tijdens de Tweede Wereldoorlog. Er was geen elektriciteit. Winters waren koud. Een kachel die brandde op kolen verwarmde het huis. Het verhaal van Henk Ohm en Jan Mos. Kolenpikkers uit Amsterdam Oost. Elke dag op pad. Op zoek naar kolen en eten.
De Rietlanden. Hier kwamen treinen vol met kolen aan. Elke dag ging Henk na school daarheen om kolen te pikken. Dat was gevaarlijk want je mocht daar niet komen, het was verboden terrein.Bij elke wagon stond een soldaat. Als de soldaten je zagen moest je niet wegrennen want dan schoten ze met hun geweer. Het maakte niet uit of je een kind was. De twaalfjarige Keesje is daar neergeschoten. “Wanneer je werd gepakt sloten ze je op in een wagon. Ik heb weleens gevangen gezeten met vijftig mensen tegen elkaar aan gedrukt.” In een hoekje deden ze hun behoefte. “Je moet toch plassen.” Toch ging hij elke avond op pad om kolen te zoeken. Één keer had Henk dubbel geluk. Een soldaat riep hem na en Henk kon een beetje Duits. Hij moest mee naar een wagon waar een paar vrouwen aan het koken waren. Kreeg hij zuurkool met worst! Daarna mocht hij zijn zakje met kolen pakken en naar huis gaan.
Mensen aten alles omdat er bijna niets was.Op straat zag je de hondenkoppen liggen.
Een vriend van Henk ving musjes om op te eten.“Onze kat moest weg want dat scheelde weer eten. Later bleek het dier opgegeten te zijn door de nieuwe eigenaar.”Zijn moeder was woedend. “Wanneer het brood gesneden werd maakte we onze vinger nat en depte zo alle kruimels van tafel. Als je honger hebt doe je gekke dingen.”
Ook bij Jan thuis was niets te eten.Twee sneetjes brood en ’s avonds een kommetje soep. Niemand wist hoe lang de oorlog ging duren en daarom moesten ze zuinig aan doen.
Jan had altijd een zak voor kolen bij zich met een pannetje erin. “Misschien kreeg je wel ergens te eten en dan had ik dat pannetje bij me. Zo kon ik veel meer eten meenemen dan anderen die het in hun broekzakken stopten.”
Jan ging met zijn broertje ook kolen zoeken. Graven tussen de spoorrails. Zo kon je wat kooltjes eruit halen. Dat was best spannend. “Op het spoor werden we een keer beschoten. Ik duwde mijn broertje onder de wagon om hem in veiligheid te brengen. Daarna kroop ik er bij. Schoten. Wel drie keer. We kropen snel verder onder de wagons door, wegwezen daar.” Dat was de enige keer dat er op hem geschoten werd.
In de zomer van 1944 had Jan een baantje. Met een grote kist voorop zijn fiets bezorgde hij bloemen tot laat in de avond. “Soms kreeg ik als dank bonbons, die had ik jaren niet gezien! Ik wist niet meer hoe chocolade smaakte.” Van zijn verdiende geld kon zijn moeder weer een brood kopen. Door de oorlog is Jan zuinig en gooit hij niets weg. De kapjes van het brood, kliekjes, alles wordt opgemaakt.
——————
ART OOST
21 maart – 13 april
——————
Tentoonstelling Einde en Begin van Aleida Leeuwenberg
12 januari – 7 maart
Mijn geschiedenis in dit gebied begon 65 jaar geleden, toen ik een van mijn ooms ging uitzwaaien aan de Javakade.
Er was een overkapping boven de kade, net als op een station. Daaronder stonden heel veel mensen te wuiven met witte zakdoeken. We waren er beschut tegen de regen, maar we werden nat van onze tranen, terwijl het schip met mijn oom langzaam uit het zicht verdween.
Jaren later, in 1966, woonde ik op het oude Kattenburg, waar het donker was, altijd donker, ook op zonnige dagen. Dan liep ik wel eens onder het spoor door om in een gebied te komen van licht en ruimte; en wilde bloemen.
Aan de kades lag toen nog een enkele oceaanstomer.
De overkapping aan de Javakade was weg, emigreren deed men voortaan per vliegtuig.
Kattenburg werd gesloopt, ik vertrok.
Toen ik hier terugkwam, in 1980, en mijn woonschip afmeerde aan de Levantkade, was er niet veel veranderd.
De ruimte, en de leegte, waren nog groter geworden.
Maar in de oude kantoorpanden streken al nieuwe bewoners neer- leegte vult zich vanzelf. En in de kieren tussen de stelconplaten kwamen jonge sprieten op, van een beginnend bos.
Dat bos was hier en daar manshoog toen de damwandzetters kwamen, gevolgd door de heimachines en de klingelende bouwkranen.
Daarna werd het stil.
Het grote werk is gedaan. Maar let op! Het is nu weer tijd voor het kleine.
Seizoen 2013
Museum Perron Oost
foto: Carien van Leeuwen
Van 13 januari 2013 t/m 30 januari Tentoonstelling ” Stadsnomaden”
Tentoonstelling stadsnomaden met foto’s van Edwin Martin .
Van 31 januari 2013 t/m 8 februari Tentoonstelling ” Gedichtendag”
tentoonstelling gedichtendag
wij eten ons dagelijks brood
maar kruimelen langs de zijlijn
terwijl de kruimels zich verspreiden
stuurt de wind, ons ook op zoektocht
noord, zuid
oost, west
bekrompen in ons gedachtegang
vinden we waarheid in herinneringen
we speelden zeehelden
in de buurten van staatslieden
stuurden post via de vondel
zo door Gibraltar
en landden in de wijk der wateren
in de schoonste vorm
bekennen wij ons bestaan
ja
wij zijn
wij bestuderen de les van de Spartaan
waarin de hallen van de markt centraal staan
wij zweven langs tapijten en dadels
met de lust voor landelijke vissen
door ons gehemelte
ja
wij zijn
wij spoelen en slikken brandnetels
en verliezen ons kost op het plein van Cruquius
als troostprijs
verzadiging
Kofi
Van 9 februari 2013 t/m 31 maart Tentoonstelling ” De Rietlanden”
Fotografie: Nico Spilt
Van 1 april 2013 t/m 27 april 2013 Tentoonstelling ” Circus op de rails”
Foto Ben van Meerendonck/AHF, collectie IISG Amsterdam
Met dank aan het Persmuseum Amsterdam
Met beelden van Piet van de Kar
Van 3 mei 2013 t/m 17 mei 2013 Tentoonstelling ” Sporen Joden in Amsterdam Oost”
Frank Brakel brengt Fritz Kreisler ten gehore, o.a Liebesleid und Liebesfreud
De Rietlanden 1937 met in de achtergrond het Lloyd
Van 18 mei 2013 tot 6 juni 2013 Tentoonstelling ” Slapende Muze”
van beeldend kunstenaar Piet van de Kar
Ook s’nachts te bezoeken!
Voorzaal Museum Perron Oost
18 mei 2013 tijdens de opening met violist.
Filmbeelden van tentoonstelling ” de Slapende muze”
08-06-2013 : Piet van de Kar beeldend kunstenaar deelt dromen “Slapende Muze” met zijn publiek. Daarna worden de dromen lucht en waterdicht opgeborgen als een herinnering aan een periode op “Perron Oost”.
Why I Love You opening en tentoonstelling
” Why I love you”
Klik hier voor ” Why I Love You ” de film.
Groei tentoonstelling
“Opgewekt blaffen” van 28 juni t/m 12 juli
Een foto- en verhalenproject van De verhalenwinkel . Anne van Delft en Peet van Duijnhoven maken een serie fotoportretten van de “ogen en oren” van de Cruquiusbuurt; de hondenbezitters. Wie zijn deze bazen en hun honden, wat is hun verhaal?
Joek
’s Ochtends lopen we langs de kalenderpanden en weer terug, dat is de korte route. ’s Avonds gaan we hier achterlangs bij het spoor. In het weekend naar het Flevopark of naar het strand. Hij kan lekker loslopen, want hij luistert super-goed. Het is een sociale hond. Hij wordt alleen een beetje doof. Hij is nu twaalf jaar
Hij van van mijn vriend zijn vorige vrouw. Dit is zijn vijfde adres. Heel vroeger is hij mishandeld. De buurvrouw van zijn baasje zag het en heeft hem snel meegesmokkeld. Ze bond hem aan een schoolhek vast met een briefje erbij. En toen is hij door iemand meegenomen.
Joek gaat met iedereen goed om behalve met poedels. Dalmatiërs vindt hij het einde, daar is hij verliefd op. Thuis hebben we twee katten. Die vinden hem geweldig, die gaan met hem knuffelen.
Grafitti tentoonstelling 12 t/m 15 juli
De jongens die voor de voorstelling ‘Een enkeltje alstublieft’ het graffiti-decor maakten, hebben dit weekend een eigen tentoonstelling in het museum.
Amsterdam Bruisende Stad 16 t/m 27 juli
Het museum hangt vol met het werk van Jos de Puysseleire – schilderijen, foto’s en meer. Geïnteresseerd in de geschiedenis van het Oostelijk Havengebied? Kom dan ook zeker luisteren naar Jos’ verhalen.
woensdag 17 juli 14.00=19.00 uur
Aanstaande zaterdag 14.00 – 17.00 uur
Woensdag 24 juli 14.00 – 19.00 uur
Birdhouse in your soul
Bij het project ‘Birdhouse in your soul’ wordt ook een speciale editie uitgebracht: een zine in de ‘broekzakbibliotheek’ van Mixed Media Soup. De presentatie daarvan is tijdens de finissage op zondag 18 augustus.
Het is een ongoing project, in de loop van de weken ontstaat een geheel. Met medewerking van Joost Wilgenhof vindt een soundscape vorm.
Tentoonstelling Cruquius Natuurlijk !
31 augustus The Ttranscontinental Expres
6, 7 en 8 september Festival Perron Oost
Klik op bovenstaande link voor de foto’s.
8 september t/m 18 september Tentoonstelling ” De Herdenking”
18 september t/m 15 oktober Galerij van mijn buren
22 oktober tot en met 4 december “Werk in uitvoering” Hans Lunteren
Hans van Lunteren (1957) woont in het Oostelijk Havengebied. Zij is geboren op een scheepswerf in Kinderdijk en haar eerste zeven levensjaren bracht zij door op deze indrukwekkende plek. Zij speelde verstoppertje tussen ijzeren platen, liep naar de kleuterschool over lange rijen opgestapelde ijzeren balken, klom in hijskranen, doolde met haar broertjes rond in fabriekshallen, tussen heftrucks en op de scheepshelling waar altijd aan boten gebouwd werd. Met op de achtergrond de rivier waar dag en nacht schepen uit alle windstreken voorbij voeren. Op zee beleefde zij met haar ouders en broers geweldig spannende, prachtige zeiltochten. Niet alleen in Nederland, wat te zien is aan de op deze reizen gebruikte zeekaarten in MuseumPerronOost. De tekeningen van de bootjes van Hans van Lunteren zou je kunnen zien als een metafoor voor de reis door het leven, voor ontmoeten, kruisen, aankomen en vertrekken. Ze is in MuseumPerronOost aan het werk vanaf 20 oktober. Haar tekeningen op de muren van MuseumPerronOost zullen te zien zijn tot 4 december. De finissage is zaterdag 30 november tussen 14.00 en 17.00 uur.
8 december tot 3 januari : ” De maaltijd met Socrates”
Twentyfourseven te bewonderen op Cruquiuseg 11 te Amsterdam
Het was gezellig druk tijdens de opening van de tentoonstelling.
klik hier om een sfeerimpressie te zien.
vanaf 3 januari de opbouw van Tentoonstelling ” Einde en Begin ” van Aleida Leeuwenberg
